هگل مدّعی است که نظریّه‌ی اخلاقی کانت، انتزاعی و بدون محتواست؛ علاوه براین، اصول اخلاقی کانت، اخلاقی را عرضه می‌دارند که به‌واسطه‌ی تناقضات ذاتی که دارد، محال و غیرممکن است. در عوض، هگل پیشنهاد می‌کند که «زندگی اخلاقی» راه حل عیوبی است که در نظریّه‌ی اخلاقی کانت مطرح است. هدف این مقاله بررسی و تعیین اعتبار انتقاد هگل است؛ و تا حدی آنچه می‌توان آن را بسط نظریّه‌ی اخلاقی کانت نامید. برای هگل، اخلاق انتقال ضروری از تجلّی آزادی فردی به مفهوم حق است.
)