تربیت عبادی، بُعدی از تربیت دینی است که کودکان را با وظایف و تکالیف عبادی آشنا کرده و آنان را به انجام آن متعهد می‌نماید. براساس آیات و روایات، در بین تکالیف عبادی، علاوه بر نماز، آموزش و تمرین‌دهی روزه به کودکان از دوران کودکی ضروری شمرده شده است. اما آنچه در این بررسی مهم است، این است که بدانیم این مسئولیت بر عهده چه کسی است، از چه زمانی شروع می‌شود و چه حکم فقهی بر آن مترتب می‌گردد.
نوشتار حاضر براساس روش‌شناسی فقهی درصدد پاسخ به این پرسش‌ها است. به این منظور، مجموعه‌ای از آیات و روایات به دو دسته ادله عام و خاص طبقه‌بندی و سپس پرسش‌های پیش‌رو، بررسی شده است. با بررسی ادله قرآنی و روایی، آموزش و امر به وظایف و تکالیف عبادی مانند روزه از جمله وظایف شرعی والدین شمرده شده است که این امر به صورت وجوب یا الزام مؤکَّد بر عهده والدین است. براساس روایات، مبدأ تمرین، امر و مؤاخذه روزه از سن نُه سالگی است. این حکم شامل پسر و دختر، هر دو، می‌شود.
اعرافی, علیرضا, & شکراللهی, مهدی. (1392). بررسی فقهی آموزش روزه به فرزندان با (رویکرد فقه التربیه). فصلنامه علمی - پژوهشی مطالعات اخلاق کاربردی, 9(34), 51-80.
MLA
علیرضا اعرافی; مهدی شکراللهی. "بررسی فقهی آموزش روزه به فرزندان با (رویکرد فقه التربیه)", فصلنامه علمی - پژوهشی مطالعات اخلاق کاربردی, 9, 34, 1392, 51-80.
HARVARD
اعرافی, علیرضا, شکراللهی, مهدی. (1392). 'بررسی فقهی آموزش روزه به فرزندان با (رویکرد فقه التربیه)', فصلنامه علمی - پژوهشی مطالعات اخلاق کاربردی, 9(34), pp. 51-80.
VANCOUVER
اعرافی, علیرضا, شکراللهی, مهدی. بررسی فقهی آموزش روزه به فرزندان با (رویکرد فقه التربیه). فصلنامه علمی - پژوهشی مطالعات اخلاق کاربردی, 1392; 9(34): 51-80.
)