ارزیابی دیدگاه منتقدان حضور طلاب در عرصه‌های نوین فرهنگی‌تبلیغی با رویکرد اخلاقی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 عضو هیئت علمی دانشگاه معارف اسلامی

2 دانشگاه معارف اسلامی

چکیده

فعالیت بعضی از طلاب در عرصه‌های نوین فرهنگی و اجتماعی (مانند فضای مجازی،) میدان‌های ورزشی (چون داوری مسابقات ورزشی یا لیدری ورزشی) و فضاهای هنری (مثل بازیگری سینما) که با هدف و انگیزۀ تبلیغ انجام می‌گردد، موافقان و منتقدانی دارد. استدلال‌های اخلاقی و اجتماعی که حول محور تنافی‌ورود به عرصه‌های جدید تبلیغی با شأن طلبگی می‌گردد، مهم‌ترین دلیل منتقدان است. در مقالۀ حاضر، این استدلال‌ها با روش توصیفی‌تحلیلی و بر اساس معیارهای اخلاق اسلامی مبتنی بر استدلال‌های عقلانی و آموزه‌های متخذ از منابع اسلامی بررسی می‌شود. نتیجه آنکه چون دیدگاه منتقدان در برخی از مصادیق با روح آموزه‌های دینی و غایت و هدف تبلیغ دین سازگاری ندارد، می‌توان ضمن پایبندی به ارزش‌های اسلامی و رعایت شئون روحانیت به چنین عرصه‌هاییوارد شد. البته در برخی موارد اگر ورود به این عرصه‌ها به شهرت و نقضشرع مقدس منجر شود، مجاز نیست و با مسائلی همراه است که حکم اخلاقی متفاوتی را می‌طلبد.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Evaluating the Views of the Critics of the Clergies'' Presence in the New Cultural-Preaching Arenas with an Ethical Approach

نویسندگان [English]

  • mohammad javad fallah 1
  • zahra kordi 2
1 University of Islamic sciences , Qom, Iran,
2 University of Islamic sciences , Master of Islamic Studies, Qom, Iran,
چکیده [English]

New cultural and social arenas such as virtual space, sports arenas such as refereeing sports competitions or sports leadership, and artistic arenas such as movie acting, which are done with the purpose and motivation of some students, have supporters and opponents. Moral and social arguments. The most important reasons of the opponents are that they do not consider the entry of students into these arenas to be in line with the nature of education and its goals and ideals, and for this reason, they consider it to be problematic. The moral dignity of the students is evaluated in this article in a descriptive and analytical way and based on the criteria of Islamic ethics based on rational arguments and teachings taken from Islamic sources. As a result, it is possible to adhere to Islamic values and goals. And greed entered such fields, however, in some cases, entering these fields is not allowed and comes with challenges that bring a different moral judgment.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Islamic ethics
  • preaching religion
  • ambition
  • preaching ethics
  • clerical ethics
  1. قرآن کریم
  2. نهج‌البلاغه.
  3. ابن‌بابویه، محمدبن‌علی (۱۳۷۷)، خصال، به تصحیح محمدباقر کمره‌ای، تهران: کتابچی.
  4. اثباتی، بهروز (۱۳۸۱)، ویژگی‌های مبلغ در فرایند نوین تبلیغ، بی‌جا: معاونت آموزش ستاد نمایندگی ولی‌فقیه در سپاه.
  5. باهنر، ناصر (۱۳۸۵)، «فناوری‌های رسانه‌ای و ایفای نقش‌های فرهنگی (چالش‌ها و راهبردهایی در توسعۀ فرهنگی)»، رسانه، ش۶۷، ص7-۲۴.
  6. برخوردار فرید، شاکر (1385)، آداب الطلاب‌، تهران: لاهوت.
  7. تاج‌بخش، علی (۱۳۹۴)، اخلاق در ورزش، قم: دفتر نشر معارف.
  8. حسینیان، سیدحامد، مسعود کیان‌پور و علی ربانی خوراسگانی (۱۳۹۸)، «توصیف کیفی فراگرد ارتباط مردم و روحانیت در تبلیغ دین؛ نگرشی آسیب‌شناسانه از منظر روحانیون مبلّغ نخبه»، پژوهش‌های راهبردی مسائل اجتماعی ایران (پژوهش‌های راهبردی امنیت و نظم اجتماعی)، 8(3) (پیاپی۲۶)، ص۵۷-82.
  9. حکیمی، محمدرضا (۱۳۶۱)، هویت صنفی روحانی، قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  10. خسروپناه، عبدالحسین (۱۳۷۸)، «روشنفکری و روحانیت از دیدگاه امام‌خمینی»، مطالعات معرفتی در دانشگاه اسلامی، ش9 و 10، ص127-135.
  11. خمینی، سیدروح‌الله (۱۳۸۳)، تحریرالوسیله، ترجمۀ علی اسلامی، قم: دفتر انتشارات اسلامی.
  12. روشندل اربطانی، طاهر و منوچهر صابر (۱۳۹۱)، «ارتباط میان فرهنگ و فناوری اطلاعات و ارتباطات و آسیب‌های فرهنگی اینترنت»، مطالعات بین‌رشته‌ای در رسانه و فرهنگ (رسانه و فرهنگ)، 2(2)، ص۱۰۹-۱۲۸.
  13. ساجدی، اکبر و سیدضیاءالدین علیانسب (۱۳۹۲)، «شیوه‌های نوین تبلیغی در بستر اخلاق حرفه‌ای»، پژوهش‌نامۀ اخلاق، 6(۲۲)، ص83-99.
  14. سمیعی، محمد (۱۳۹۷)، «مطالعۀ سیر تحول تاریخی روحانیان شیعه؛ نقش نوگرایی و نوسازی در تغییر منش و روش سیاسی روحانیان»، شیعه‌شناسی، ۱۶(۳) (پیاپی۶۳)، ص۷-۳۲ .
  15. صدوق، ابوجعفر محمدبن‌علی (۱۴۳۴ق)، من لایحضره الفقیه، قم: جامعۀ مدرسین.
  16. عالم‌زاده نوری، محمد (۱۳۸۴)، لباس روحانیت (چراها و باید‌ها)، قم: مرکز انتشارات مؤسسۀ آموزشی‌وپژوهشی امام‌خمینی(ره).
  17. عالم‌زاده نوری، محمد (۱۳۹۳)، درآمدی بر زی طلبگی (هنجارشناسی جلوه‌های رفتاری حوزویان)، قم: پژوهشگاه علوم و فرهنگ.
  18. عاملی، حر (۱۴۱۶ق)، وسائل‌الشیعه، قم: مؤسسة آل‌البیت لاحیاء التراث.
  19. فرهادی محلی، علی (۱۳۹۰)، «بررسی تحلیلی پدیدۀ جهانی‌شدن با تمرکز بر حوزۀ فرهنگ»، مطالعات راهبردی سیاست‌گذاری عمومی، ۲(۵)، ص۶۳-۹۶.
  20. فصیحی رامندی، مهدی (1398)، «صداقت در عرصۀ تبلیغ دین؛ بررسی چند چالش اخلاقی»، اخلاق، 9(۳۴)، ص37-۵۶.
  21. قاسمی ورجانی، طیبه و علیرضا ابراهیمی (۱۳۹۸)، «توصیف و تحلیل وضعیت موجود آموزش دینی در فضای مجازی»، nternational Multidisciplinary Journal of Pure Life، ش18، ص125-۱۵۳.
  22. مجلسی، محمدباقر (بی‌تا)، بحارالانوار، به‌تصحیح محمدباقر محمودی و دیگران، بیروت: دار احیاء التراث العربی.
  23. مرشدی‌زاده، علی (۱۳۹۲)، ظرفیت‌های فراروی جهان اسلام در فضای مجازی، تهران: دانشگاه امام‌صادق، پژوهشگاه فرهنگ و هنر و ارتباطات.
  24. مظاهری محمدمهدی و جعفر رحمانی (۱۳۹۱)، «فرصت‌ها و تهدید‌های فراروی حوزه‌های علمیه در عرصۀ بین‌الملل با رویکرد رسانه»، مطالعات راهبردی سیاست‌گذاری عمومی (مطالعات راهبردی جهانی‌شدن)، ۳(۶)، ص40-51.
  25. مقتدایی، مرتضی (۱۳۹۶)، آرشیو دروس خارج فقه آیت‌الله مرتضی مقتدایی، وبگاه مدرسۀ فقاهت.
  26. موسوی خویی، سیدابوالقاسم (۱۴۱۸ق)، التنقیح فی شرح العروه، میرزاعلی غروی تبریزی، قم: مؤسسة احیاء آثار الامام الخوئی.
  27. میرسندسی، سیدمحسن (۱۳۹۸)، «راهبردهای هنجارسازی اجتماعی در تبلیغ دینی»، مطالعات فرهنگیاجتماعی حوزه، ش5، ص111-138.
  28. نجفی، محمدحسن (۱۴۳۰ق)، جواهر الکلام، لبنان: دار احیاء التراث العربی.
  29. وافی، علی (۱۳۸۸)، نسیم هدایت رهنمود‌های بزرگان به طلاب جوان، قم: شفق.
  30. یزدی، سیدمحمدکاظم بن عبدالعظیم (۱۴۰۹ق)، العروةالوثقی، بیروت: مؤسسة الاعلمی للمطبوعات.
  31. پایگاه اطلاع‌رسانی شورای‌عالی حوزه‌های علمیه.
  32. http://www.khamenei.ir
دوره 18، شماره 46 - شماره پیاپی 68
بامحوریت اخلاق‌کنشگری روحانیت(2) به سفارش‌میز اخلاق ‌از قطب اخلاق، خانواده و سبک زندگی
شهریور 1401
صفحه 11-39
  • تاریخ دریافت: 24 مرداد 1401
  • تاریخ بازنگری: 14 شهریور 1401
  • تاریخ پذیرش: 11 مهر 1401