نخستین گام جهت اخلاق پژوهی، شناخت مفاهیم و واژه‌های اخلاقی است. از اساسی‌ترین مفاهیم اخلاقی در قرآن و روایات، مفهوم «یقین» است و حسب قاعده‌ی «تُعرَف الاشیاء باضدادها»، شناخت مفهوم شک نیز راهگشاست. نگارنده در این جستار، ابتدا، با شناخت مفهوم یقین در لغت و ثقلین، پرده از معنای آن برداشته و بر آن است که یقین، علم ثابت و استواری است که هیچ‌گونه شک، تردید و شایبه‌ای در آن راه ندارد. یقین، مشکِّک (ذو مراتب) بوده و در سه مرتبه‌ی علم‌الیقین، عین‌الیقین و حق‌الیقین در قالب بالاترین شکل ایمان به خدا نمود می‌یابد. شک، نقیض یقین است و حالت تساوی میان دو امر را دارد. مفاهیم مرادف و مرتبط با یقین و شک در جهت شناخت معنای دقیق آن و حوزه‌ی معنایی آن دو بسیار راهگشاست که در این موجز بدان توجّه شده است. هدف نوشتار حاضر، دست‌یابی به حوزه‌ی معنایی یقین و شک از منظر «ثقلین» است. روش تحقیق تحلیل محتوا از نوع توصیفی- تحلیلی است و گردآوری مطالب به روش کتابخانه‌‌ای صورت پذیرفته است.
)