پیشینه علم اخلاق، و سنجش ارزش رفتارهای آدمیان در حوزه انسانشناسی، همچون شناخت هستی، تاریخچهای کهن دارد. اندیشمندان و پژوهشگران در معیار و میزان ارزش رفتارهای اخلاقی انسان، نظریهها و فلسفههای مختلفی را ارائه کردهاند. آنان معرفت، فضیلت، عدالت، منعفت، لذت و ... را معیار و ملاکهای ارزیابی خوب و بد رفتارهای اخلاقی دانستهاند. در این میان، ادیان آسمانی نیز، براساس تعریفی که از جهان و انسان داشتهاند، ملاک و میزان خوب و بد رفتارهای اخلاقی انسان را الهی دانستهاند. این پژوهش با اشاره به نظریهها و فلسفههای موجود، به تبیین بنیاد اخلاق در قرآن پرداخته، میزان ارزش فعل اخلاقی را از نگاه قرآن، به اندازه انعکاس، بازتاب و تعّین اخلاق الهی دانسته است، از اینرو تمام گزارههای قرآن را به هم پیوسته و ناظر به هم، در یک شبکه بسیار پیچیده و منسجم میشناسد و فلسفه اخلاق را در قرآن، بر نظام توحید استوار میسازد
)