در این مقاله سعی بر این است که با توجه به اندیشۀ کانت و سنت اسلامی، تکالیف انسان در قبال دیگران بررسی گردد، بنابراین مسائلی مثل رعایت حقوق دیگران یا رعایت حق‌الناس، خیرخواهی، دوستی، حسادت و غیره در دو نگرش متفاوت، یعنی نگرش کانتی و نگرش اسلامی به‌صورت تطبیقی ارزیابی می‌شود. با تأمل در این دو نگرش می‌توان گفت امانیستی‌بودن نگرش کانتی به تکالیف انسان در قبال دیگران و دینی و الهی‌بودن رویکرد اسلامی به همان تکالیف، باعث گردیده که این دو نگرش کاملاً متفاوت از هم تلقی شوند. البته با توجه به اینکه هم در اسلام و هم در نگرش کانتی بین دین و اخلاق جدایی مطلق وجود ندارد، می‌توان این دیدگاه‌های به ظاهر متناقض را در کنار هم قرار داد. این مقاله با طرح نمونه‌هایی از تکالیف انسان نسبت به دیگران از دید این دو سنت، سعی دارد بر همنشینی این دو نگرش تأکید کند.
)