تربیت اجتماعی بزرگسال» به عنوان یک مسئله هنجاری فرایندی است که از خلال آن بزرگسال نقش‌های جدید اجتماعی را «بازدرونی سازی» نموده و نقش‌ها و موقعیت‌های ناسازگار را در جهت تعالی و رسیدن به کمال مطلوب سازگار می‌سازد. ناقص بودن تربیت پیشین، کمال طلبی دائمی افراد، تاثیر گرایش‌های درونی بر رفتارها و کنش‌های اجتماعی و جدید بودن و ناسازگاری نقش‌های اجتماعی مسائلی اند که ضرورت و چرایی تربیت اجتماعی بزرگسال را توجیه می‌کنند. در منابع دینی روش‌های چند برای تربیت اجتماعی بزرگسال در محیط خانواده در نظر گرفته شده است که عبرت‌دهی (یادآوری تاریخ و جریان‌های گذشته و بیان نقاط ضعف و قوت آن)، انذار (ترساندن از بلایا، حساب و کتاب قیامت و مجازاتهای رسمی و غیر رسمی اجتماعی) و وصیت (فراخواندن اعضای خانواده به پایبندی به ارزشهای اجتماعی، آداب همزیستی و تعاون و همکاری) از جمله آنها است.
ساجدی, دکتر ابوالفضل, & کوشا, غلام‌حیدر. (1392). چیستی، چرایی و چگونگی تربیت اجتماعی بزرگسالان در خانواده(فرزندپروری). فصلنامه علمی - پژوهشی مطالعات اخلاق کاربردی, 9(34), 9-51. doi: 10.22081/jare.2016.21404
MLA
دکتر ابوالفضل ساجدی; غلام‌حیدر کوشا. "چیستی، چرایی و چگونگی تربیت اجتماعی بزرگسالان در خانواده(فرزندپروری)", فصلنامه علمی - پژوهشی مطالعات اخلاق کاربردی, 9, 34, 1392, 9-51. doi: 10.22081/jare.2016.21404
HARVARD
ساجدی, دکتر ابوالفضل, کوشا, غلام‌حیدر. (1392). 'چیستی، چرایی و چگونگی تربیت اجتماعی بزرگسالان در خانواده(فرزندپروری)', فصلنامه علمی - پژوهشی مطالعات اخلاق کاربردی, 9(34), pp. 9-51. doi: 10.22081/jare.2016.21404
VANCOUVER
ساجدی, دکتر ابوالفضل, کوشا, غلام‌حیدر. چیستی، چرایی و چگونگی تربیت اجتماعی بزرگسالان در خانواده(فرزندپروری). فصلنامه علمی - پژوهشی مطالعات اخلاق کاربردی, 1392; 9(34): 9-51. doi: 10.22081/jare.2016.21404
)