هدف از پژوهش حاضر بررسی وضعیت اخلاق‍کارِ کارکنان دانشگاه بوعلیسینا بود که به روش پیمایشی انجام شد. جامعۀآماری این مطالعه تمامی کارکنان دانشگاه بوعلیسینا بودند که از میان آن‌ها 260 نفر به‌عنوان نمونه با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای انتخاب شد. جهت جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه اخلاق کار گریگوری، سی پتی (1990) و برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون‍های t تک‌گروهی، ضریب همبستگی پیرسون، t مستقل و تحلیل واریانس یک‌طرفه استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که اخلاقکار کارکنان دانشگاه بوعلی‌سینای همدان فراتر از حد متوسط است و نیز بین همۀ مؤلفه‌های اخلاقکار، رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. از طرفی نتایج آزمون t نشان داد که برای بین گروه‌های مستقل در اخلاقکار براساس جنسیت، تفاوت معناداری وجود ندارد. نتایج تحلیل واریانس یک‌طرفه نیز نشان داد، بین اخلاقکار کارکنان به‌لحاظ میزان سن و تحصیلات تفاوت معناداری وجود ندارد.
)