کدهای اخلاقی کنشگری روحانیت در شبکه‌های اجتماعی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 پژوهشگر و دانش آموخته سطح چهار حوزه علمیه قم

2 پژوهشگر و عضو گروه اخلاق کاربردی پژوهشگاه قرآن و حدیث

چکیده

با ظهور فناوری­های اطلاعاتی و ارتباطاتی و گسترش اینترنت و شبکه­های اجتماعی، کنشگری روحانیت شیعه وارد صحنۀ­ جدیدی به‌نام کنشگری مجازی شده است. کنشگری مجازی در بستر فضای مجازی و شبکه­های اجتماعی، بین کنشگر و مخاطب صورت می­گیرد. به هرگونه فعالیتروحانیون که با هدف رساندن پیام دین به مخاطبان در بستر شبکه­های اجتماعی انجام می­شود، کنشگریروحانیت در شبکه­های اجتماعی اطلاق می­گردد. کنشگری روحانیت در شبکه­های اجتماعی، عملی بی‌قیدوشرط نیست، بلکه نیازمند اصول و آیین­نامۀ اخلاقی است. این نوشتار به دنبال آن است که مهم‌ترین مصادیق اجرایی اصول اخلاقی را به‌عنوان کدهای اخلاقی در کنشگری روحانیت در شبکه­های اجتماعی شناسایی و بررسی کند. این تحقیق از نوع تحقیقات نظری و اسنادی است و از نظر روش گردآوری و تحلیل اطلاعات، کیفی محسوب می‌شود. اطلاعات تحقیق با روش استقرا و مشاهدۀ کنشگران جمع‌آوری و با کمک منابع اسنادی تفسیر شده‌اند.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Ethical Codes of Clergy Activism in Social Networks

نویسندگان [English]

  • sobhan naghdipoor 1
  • abdolah emadi 2
1 .Researcher and graduate of the fourth level of Qom Seminary
2 Researcher and member of applied ethics group of Qur'an and Hadith Research Institute
چکیده [English]

 
With the emergence of information and communication and the expansion of the Internet and social networks, the activism of Shia clergy has entered the technological scene under the name of virtual activism. Virtual activism takes place in the context of virtual space and social networks between the actor and the audience. The active networks of clerics with their audience, which is carried out with the goal of delivering the message of religion in the context of social networks, is called the Congress of Social Doors Clergy. Clergy activism in social networks is not an unconditional practice, but requires ethical principles and regulations.
This article seeks to identify and examine the most important examples of the implementation of ethical principles as a code of ethics in the activism of the clergy in social networks. is considered. Research information has been collected by induction and observation of actors and interpreted with the help of documentary sources.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Code of Ethics
  • Clergy
  • Virtual Activism
  • Social Networks
  1. قرآن کریم.
  2. نهج­‌البلاغه.
  3. آمدی، عبدالواحد بن محمد (1410ق)، غرر الحکم و درر الکلم، چ2، قم: دارالکتب الاسلامی.
  4. آملی لاریجانی، صادق (1370)، معرفت دینی، تهران: مرکز ترجمه و  نشر کتاب.
  5. احمدپور، مهدی (1400)، اخلاق تبلیغ دین، منشور اخلاقی مبلغان در سیرۀ اهل‌بیت:، قم: پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.
  6. اسماعیلی، اسماعیل (1374)، «اخلاق روحانیان خدمتگزار»، مجلۀ حوزه، ش 68 و 69، ص203-222.
  7. بصیریان جهرمی، حسین و دیگران (1395)، «رسانه‌های اجتماعی و مدیریت بحران؛ نقش تلفن‌های همراه هوشمند در کنشگری اجتماعی»، رسانه، 27 (1) (پیاپی102)، ص57-83.
  8. پیشقدم، غلامرضا، جواد ایروانی و حسن خرقانی (1396)، «واکاوی مفاد "باید عمومی" و پیامدهای آن در نظریۀ اعتباریات علامه طباطبایی»، دوفصلنامۀ پژوهشنامۀ کلام، 4(7) (پیاپی7)، ص49-72.
  9. حسینی قلعه‌بهمن، سیدعلی‌اکبر (1396)، «تحلیل کد اخلاقی  محبت در آیین کاتولیک»، فصلنامۀ علمی‌پژوهشی اخلاق‌پژوهی، 1(3)، ص92-110.
  10. حسینی قلعه‌بهمن، سیدعلی‌اکبر (1400)، «اصول اخلاق کنشگری اجتماعی روحانیون در آموزه­های شیعی و آیین کاتولیک»، فصلنامۀ علمی-ترویجی اخلاق، 11(44) (پیاپی66)، ص43-11.
  11. حسینی مطلق، سیدمرتضی و مهدی ایمانی مقدم (1400)، «تطبیق آراء علامه طباطبایی و علامه مصباح یزدی دربارۀ منشأ الزام و ارزش اخلاقی»، فصلنامۀ پژوهش‌های اخلاقی، 12(2)، ص103-114.
  12. دین­محمدی، محمد و فاطمه رستمی (1400)، «بررسی و تبیین پیش­نیازهای دانشی و مهارتی در ارتقای اخلاق کنشگری روحانیت»، فصلنامۀ علمی‌ترویجی اخلاق، 11(44) (پیاپی66)، ص145-171.
  13. کاظمی، سیدمحمد (1400)، گونه­ شناسی طلاب کنشگر در شبکه اجتماعی اینستاگرام، قم: پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی.
  14. کلینی، یعقوب (1407ق)، الکافی، تحقیق علی‌اکبر غفاری، چ4 ، تهران: دار الکتب الإسلامیة.
  15. شهید ثانی (1380)، منیة­المرید، چ3، قم: دفتر تبلیغات اسلامی حوزۀ علمیۀ قم.
  16. عبداللهی‌نژاد، علیرضا و سندس محمدی نوسودی (1400)، «کنشگری اجتماعی در فضای مجازی (مطالعه موردی:کنشگران کُرد عراق(»، فصلنامۀ انجمن ایرانی مطالعات فرهنگی و ارتباطات، سال17، ش63، ص1-27.
  17. طباطبایی، سید­محمدحسین (1417ق)، تفسیر المیزان، چ5، قم: دفتر انتشارات جامعۀ مدرسین حوزۀ قم.
  18. طباطبایی، سیدمحمدحسین (1374)، تفسیر المیزان، ترجمۀ محمدباقر موسوی همـدانی، قـم: دفتر انتشارات اسلامی.
  19. طباطبایی،سید­محمدحسین (1387)، ترجمه و شرح نهایة­الحکمة، ترجمۀ علی شیروانی، چ2، قم: بوستان کتاب.
  20. مسعودی، عبدالهادی (1393)، روابط اجتماعی از نگاه قرآن، قم: دارالحدیث.
  21. مصباح یزدی، محمدتقی (1394)، فلسفه اخلاق، قم: مؤسسۀ آموزشی‌وپژوهشی امام‌خمینی;.
  22. میراحمدی، سیدعلی و دیگران (1396)، «بررسی نقش شبکه‌های اجتماعی در جنگ نرم»، فصلنامۀ دانش انتظامی سمنان، 6(19)، ص189-217.
  23. نقدی­پور، سبحان (1399)، مبانی و اصول اخلاقی فضای سایبر از منظر دینی و بررسی سیاستهای حاکمیتی بر اساس آن، رسالۀ سطح 4 حوزۀ علمیه، قم.
  24. یعقوبی، عبدالرضا (1391)، «معناشناسی واژۀ روحانیت»، معرفت فرهنگی‌اجتماعی، 3 (4)، ص5-20.
دوره 18، شماره 46 - شماره پیاپی 68
بامحوریت اخلاق‌کنشگری روحانیت(2) به سفارش‌میز اخلاق ‌از قطب اخلاق، خانواده و سبک زندگی
شهریور 1401
صفحه 39-64
  • تاریخ دریافت: 21 مرداد 1401
  • تاریخ بازنگری: 23 مرداد 1401
  • تاریخ پذیرش: 28 مرداد 1401