نهاد اصلی که در کشور ما و سایر کشورهای اسلامی مسؤولیت بسترسازی، رشد و شکوفایی ابعاد جسمی و روحی کودکان و نوجوانان را بر عهده دارد، در فارسی «وزارت آموزش و پرورش»، و در عربی «وزاره التربیه و التعلیم» نام گرفته است. مسؤولیت اصلی این سازمان، آموزش اطلاعات علمی لازم و پرورش جسمی و روحی نسلهای نو برای تحقق ملکات فاضله و هنجارهای برآمده از ارزشهای اخلاقی جامعه معرفی میشود. نگارنده در این مقاله با به چالش کشاندن بخش «پرورش» سازمان مزبور، این نامگذاری را پدیدهای منفی و منجر به نتایج خطرناک دانسته و بر آن است که با توجه به نقش نامها و مفاهیم در سمت دادن به حرکتهای اجتماعی، پیامدهای منفی این نگرش را مورد تحلیل قرار دهد.
)