بررسی و تبیین پیش‌نیازهای دانشی و مهارتی در ارتقای اخلاق کنشگری روحانیت

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 پژوهشگر مرکز پژوهشی مبنا

2 مربی دانشگاه مجازی المصطفی

چکیده

 روحانیت یکی از مهم‌ترین گروه‌های مرجع در ایران است. با توجه به کاهش ضریب محبوبیت و اعتبار روحانیت بین قشرهای مختلف مردم در سال‌های اخیر، باید علاوه بر بازنگری اساسی در محتواهای ارائه‌ای، خود را به دانش‌ها و مهارت‌هایی مجهز کنند که با رعایت آن‌ها زمینۀ نفوذ بیشتر و پذیرش عمیق را در میان مخاطبان خود فراهم سازند. بدین منظور، توجه به مؤلفه‌های قبل ازکنشگری (به‌منزلۀ پیش‌نیاز ارتباط مؤثر) در اولویت بررسی قرار دارد. گردآوری اطلاعات این مقاله، کتابخانه‌ای و با روش تحلیل محتوای کیفی استقرایی انجام شده است؛ بدین ترتیب که ابتدا سرفصل‌های تأثیرگذار در این امر، دسته‌بندی منطقی شده‌اند و سپس، به تبیین اجمالی چرایی توجه به این مؤلفه‌ها در کنشگری روحانیت پرداخته شده است. «پرهیر از خودبرترانگاری»، «پرهیز از پیش‌داوری ذهنی» و «پرهیز از توجیه‌گری» از جمله خصایصی هستند که به‌طور مستقیم بر اخلاق کنشگری تأثیر می‌گذارند.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Investigating and explaining the knowledge and skills prerequisites in promoting the clergies' ethics of activism

نویسندگان [English]

  • MOHAMMAD DINMOHAMMADI 1
  • fateme rostami 2
1 Researcher of Mabna Research Center
2 Instructor of Al-Mustafa open University
چکیده [English]

 
The clergies form one of the most important leading groups in Iran, which in recent years, due to the decline in popularity and credibility among different groups of people, must equip themselves with knowledge and skills in addition to a fundamental revision in the content the present. They will witness a better transmission of material and higher influence and create deep acceptance in their audience. In terms of temporal priority, attention to pre-activation components are considered as a prerequisite for effective communication. Based on the collection of information, in a library and by inductive qualitative content analysis method, this article first logically categorizes the influential chapters in this regard and then briefly explains why these components are considered in clerical activism. Attention to “lack of self-superiority”, “lack of mental prejudice”, “lack of justificatio”n are among the characteristics that can directly affect the ethics of activism.
 

کلیدواژه‌ها [English]

  • social influence
  • clergies
  • interpersonal relationships
  • effective communication
  • ethics of activism
  1. آخوندی، محمدباقر (۱۳۹۶)، «راهبردهای فرهنگی نفوذ اجتماعی دین در آموزه‌های قرآن»، مجلۀ پژوهش‌های قرآنی، سال 22، ش۳ (پیاپی۸۴)، ص150-173.
  2. آذربایجانی، مسعود و همکاران (1382)، روان‌شناسی اجتماعی (با نگرش به منابع اسلامی)، تهران: سمت.
  3. ابنمنظور، محمدبن‌مکرم (1414)، لسان العرب، بیروت: دار الصادر .
  4. ارزشها و نگرشهای ایرانیان، موج اول(1380)، تهران: وزارت فرهنگ                 و ارشاد اسلامی.
  5. ارزش‌ها و نگرش‌های ایرانیان، موج دوم(1382)، تهران: وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.
  6. ارنسون، الیوت (1389)، روانشناسی اجتماعی، ترجمۀ حسین شکرکن، ویرایش هشتم، تهران: رشد.
  7. اسماعیلی، اسماعیل (1374)،«اخلاق روحانیان خدمتگزار»، فصل‌نامۀ حوزه، ش68 و 69، ص25-37.
  8. اعرافی، علیرضا (1391)، فقه تربیتی (مبانی و پیش‌فرض‌ها)، قم: مؤسسۀ فرهنگی اشراق و عرفان.
  9. انوری، حسن (1381)، فرهنگ بزرگ سخن، تهران: سخن.
  10. ایروانی، جواد و همکاران (1387)، فرهنگ روابط اجتماعی در آموزههای اسلامی، مشهد: دانشگاه علوم اسلامی رضوی.
  11. بهشتی، سیدمحمدحسین (1341)، بحثی در مرجعیت و روحانیت، تهران: شرکت سهامی انتشار.
  12. تاپیا، کلود (1379)، درآمدی بر روانشناسی اجتماعی (مجموعه ضرورتهای جامعهشناسی روانی)، ترجمۀ مرتضی کتبی، تهران: نشر نی.
  13. جوهری، اسماعیل‌بن‌حماد (1404ق)، الصحاح تاج اللغة و الصحاح العربیة، بیروت: دار العلم للملایین.
  14. حاتمی، محمدرضا، علی قادری و علی جمشیدی (1395)، «بررسی روند تغییرات نگرشی نسل سوم در زمینۀ گروه‌های مرجع در دهۀ 1380»، فصلنامۀ پژوهشهای سیاسی جهان اسلام، سال6، ش3، ص25-42.
  15. دولتآبادی، یحیی (1371)، حیات یحیی، چ6، تهران: فردوس.
  16. دهخدا، علی‌اکبر (1337)، لغتنامه، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
  17. ربانی، رسول و محمدباقر کجباف (1386)، روانشناسی اجتماعی (دیدگاهها و نظریهها)، اصفهان: انتشارات دانشگاه اصفهان.
  18. رجبی، فاطمه (1383)، روحانیت در تاریخ معاصر ایران، تهران‌: سازمان تبلیغات اسلامی‌، شرکت چاپ و نشر بین‌الملل‌.
  19. رفیعپور، فرامرز (1380)، توسعه و تضاد (کوششی در جهت تحلیل انقلاب اسلامی و مسائل اجتماعی ایران)، تهران: سهامی انتشار.
  20. ریچموند، ویرجینایا و جیمز مک‌کروسکی (1388)، رفتار غیرکلامی در روابط میانفردی، ترجمۀ فاطمه‌سادات موسوی و ژیلا عبدالله‌پور، تهران: دانژه.
  21. سام دلیری، کاظم (1389)، بررسی عوامل مؤثر بر کاهش نفوذ اجتماعی روحانیت در ایران (بررسی موردی شهر آمل)، رسالۀ دکتری، دانشگاه تربیت‌مدرس، دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی.
  22. سلیمی، علی و محمد داوری (1391)، جامعه‌شناسی کجروی، قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
  23. سنجش میزان منزلت اجتماعی نظامیان ایران(1386)، تهران: اداره کل مطالعات دفاعی وزارت دفاع.
  24. صدیق اورعی، غلامرضا و همکاران (1398)، مبانی جامعهشناسی (مفاهیم و گزارههای پایه)، قم: پژوهشگاه حوزه و دانشگاه.
  25. طریحی، فخرالدین‌بن‌محمد (1362)، مجمعالبحرین، تهران: مرتضوی.
  26. فرانزوی، استفن (1381)، روانشناسی اجتماعی، ترجمۀ مهرداد فیروزبخت و منصور قنادان، تهران: رسا.
  27. فروند، ژولین (1362)، جامعهشناسی ماکس وبر، ترجمۀ عبدالحسین نیک‌گهر، تهران: نیکان.
  28. کریمی، یوسف (1375)، روان‌شناسی اجتماعی (نظریه‌ها، مفاهیم و کاربردها)، تهران: ارسباران.
  29. گلزاده غفوری، علی (1360)، روحانیت و زندگی (به ضمیمۀ همبستگی داخلی و مراقبت در روابط خارجی)، قم: محمد.
  30. معین، محمد (1383)، لغتنامه، تهران: امیرکبیر.
  31. وبر، ماکس (1384)، دین؛ قدرت جامعه، ترجمۀ احمد تدین، تهران: هرمس.
  32. وود، جولیا (1394)، ارتباطات میان‌فردی، روان‌شناسی تعامل اجتماعی، ترجمۀ مهرداد فیروزبخت، تهران: مهتاب.
  33. هارجی، اون، کریستین ساندرز، و دیوید دیکسون (1390)، مهارتهای اجتماعی در ارتباطات میانفردی، ترجمۀ مهرداد فیروزبخت و خشایار بیگی، تهران: رشد.
  34. یعقوبی، عبدالرضا (1391)، «معناشناسی واژۀ روحانیت»، مجلۀ معرفت فرهنگی-اجتماعی، سال3، ش4، ص5-20.
  35. یوکل، گری (1382)، مدیریت و رهبری در ســازمان‌ها، ترجمۀ محمد ازگلی، تهران: دانشگاه امام‌حسین7.
دوره 17، شماره 44 - شماره پیاپی 66
ویژه نامه اخلاق کنشگری روحانیت، به سفارش میز اخلاق از قطب اخلاق، خانواده وسبک زندگی
اسفند 1400
صفحه 145-172
  • تاریخ دریافت: 03 اسفند 1400
  • تاریخ بازنگری: 10 اسفند 1400
  • تاریخ پذیرش: 17 اسفند 1400